Herkeste onu ararsın bazen. Başkasına yönlendirmeye çalışırsın kendini. Başkasının kokusunda ararsın onu, bulamazsın. Başkasının sesinde, başkasının gülüşünde. Bazen sevişinde. Bulamazsın.. Onun sevişine hiçbir zaman şahit olmadın çünkü. Biri sever gibi yapsa seni, inanırsın. O gider sonra, sen kalırsın. O kalanın halini bilmez, sen kalan olarak her seferinde daha fazla kırılırsın. Daha çok üşürsün, bu yüzden daha çok üzülürsün. Bundandır ki kış sana hüznü hatırlatır. Yarım kalışı, yarım bırakılışı.. 'Ben hep yanındayım'lı cümlelere de inanmamaya başlarsın artık, içi boş laflar olduğunu anlamışsındır çünkü. Güzel şeyler düşünmeye çalışmak atmaz artık kafandan o kötü düşünceleri, aksine daha çok farkına vardırır. Herkes mutluluğu arar da herkes bu konuda şanslı değil işte. Kimisinin bir adım ötesindedir mutluluk, kimisinin sadece hayalinde.
---
Dün yarım kalışı anlatınca yarım kaldı cümlelerim. Bugün bir afiş gördüm duvarda, bir kitap afişi. 'Sana rağmen aşkı sevdim' yazıyordu. Sen geldin önce aklıma, sonra rağmenler sıralandı. Aşkı düşündüm, en son da sevmeyi. Hepsini sana bağladım. Hepsinde ağladım. Utanmadım, ağladım. Senin yanında utanırdım ben, orada bıraktım utanmayı. Ağlamaktan utanmadım, üzülmekten ve sevmekten. Hislerimi de orada bıraksaydım iyi olabilirdi her şey ama yapamadım. Bana kötü gelecek her şeyi aldım yanıma. Oysaki ben de orada kalsam hepsi bize iyi gelecekti. İyi gelmedi çünkü sen bana gelmedin. Ama gelmeden güzel gittin, tebrik ederim. Ve teşekkür de ederim. Yaşattıkların, yaşatmadıkların, en önemlisi varlığın.. Var olduğun için sana sonsuz teşekkürler..
---
Kilometrelerce uzaktasın bana. Bedenen.. Ve ruhen.. Sen bana uzaksın da, bilmiyorsun benim ruhum senin hep yanında. Hayallerdesin, hüzünlerdesin, şarkılardasın. Dedikleri gibi aynen, 'sen benim şarkılarımsın'.
---
Bak yine yetersiz kaldı alfabem. Anlatabildiğim dil, hissettiğim dilden çok farklı, çok zayıf. Bir yerden sonra gelmiyor devamı. Tıkanıp kalıyor, düğümleniyor cümlelerim. Boğazıma özeniyor adeta, aşkın sana özendiği gibi. Aşkı aradıkça sen çıkıyorsun. Karşıma hiç çıkmıyorsun da, her şeyde sen hatırlanıyorsun. Böylesi bana yeter. Çünkü yine aynen dedikleri gibi 'aşk, sana benzer'..
